Her yıl bu günlerde; “İzmir’ime bahar geldi” diye yazmışım, bu sütunlarda… Bu yıl da yine bahar geldi, çabuk da geldi.
Mart ayı, kapıdan baktırmayıp-kazma kürek yaktırmayıp geçti gitti.
Çok da iyi ediyor, sobada yakılacak olan, kazma-kürek değil çünkü; gazyağı. Evini ısıtırken, cebini yakıyor.
Havaların erken ısınması, Körfez’in ateşinden mi acaba?
Eğer neden buysa, karanlık ve soğuk bir yaz dönemi de gelebilir ardından. Petrol kuyuları, duman üretmeyi sürdürüyor…
Mustafa Kemal Sahil Bulvarı’na çıkıyorum yine: Acaba, bir yılda değişen bir şey var mı?
Ağaçlar, biraz daha boy atmış. Yeşillik çoğalmış gibi bu yüzden.
Göztepe; gri beton duvarda, yeşil bir pencere yine. Bulvarı süsleyen lambaların bazıları kırılmış. Çocukların işi olmalı…
Ortak malımız olanı, hepimizin olanı, güzel ve yararlı olanı, korumayı öğretemiyoruz galiba.
Levent Anıtı’nm çevresindeki, oturmalıklarm bir kısmı da parçalanmış. Oysa betondan yapılmalar.
İnciraltı’na doğru yürüyeyim diyorum, yol diye birşey kalmamış. Her yerde moloz yığını…
Flamingolara şaşıyorum. Moloz yığınları, umurlarında değil, yine gelmişler…
İyi ki gelmişler. O kadarcık güzellik de mutlu ediyor insanı.
“Bulvar” yapılana dek, denize çıkan, pek az geçit vardı yalıda.
İç kesimlerde oturanlar, denize hasretti.
Ya Karşıyaka yalısına gidilirdi ya da Kordon boyuna Alsancak’a denizi görmek için, deniz doldurulup, bulvar yapılınca soluk aldılar.
Her yaz, akın akın deniz kıyısına gidiyorlar.
Kestaneciler, patlamış mısır satan, gazoz satanlar, bir alem cümbüş.
Özellikle Güzelyalı kesimi, ana-baba günü oluyor, sıcak yaz gecelerinde.
Kuşkusuz bu yaz, daha da kalabalık olacak, Mustafa Kemal Sahil Bulvarı.
Nüfusumuz hızla artıyor. Güneydoğu Anadolu’dan gelenler de var, savaş nedeniyle.
Ancak, Mustafa Kemal Sahil Bulvarı’nda; ne çay bahçesi var, ne de oturacak kanepe…
Deniz görmek için, sahile koşanlar denize sırtlarını dönmek zorundalar, yorulup oturduklarında.
Kanepeler konulmalı Bulvar boyunca; bir kaç da portatif büfe.
Denize koşanlar, bu yaz, denizi oturarak da görebilsin diye…
Şimdi tam zamanıdır.
Cumhuriyet, 1 Nisan 1991