İlk bahçemi, Alsancak’ta yanmış bir tütün deposunun içinde kurdum. Kuşkusuz gizli bir yerdi ve bir bahçem olduğunu kimselere söylemedim.
Öğle saatlerinde güneş ışığı, çatıdaki simsiyah kalasların arasından süzülür ve doğruca bahçemin üstüne düşerdi.
Küçücüktü ilk bahçem. Belki küçük bir sehpa kadar.
Ama benim bahçemdi…
Taze fasulye, barbunya fasulye ve börülce dikmiştim. Tohumları da akşam üstleri sokak arasında tütün işçileri için kurulan, küçük meyve-sebze pazarının artıklarından sağlamıştım.
Gerçi evimizin bir küçük avlusu ve avluda bir tulumbası bile vardı ama avlu beton kaplıydı. Sadece bir asma dikiliydi. Anneannemin koruk suyu için gerekli koruğu sağlayan asma…
Sonradan işi büyüttüm. Değişik yerlerde başka bahçelerde kurdum.
Ama onların bazılarını buldular. Gittiğimde güzelim fasulyelerimi, börülcelerimi köklenmiş, parçalanmış görürdüm.
Birkaç yıl sonra, Karşıyaka’da küçücük bahçesi olan bir eve taşındık. Bahçede sadece akşam sefaları dikiliydi.
Akşam üstleri güneş bahçeden gitti miydi, oyunu moyunu bırakır, bahçe sulamaya koşardım.
Akşam sefaları dirilir, üzerlerinde sular damlarken, renk renk açarlardı…
Kirada oturduğumuz evler içinde bir de, Üçkuyular’dakinin bahçesi vardı.
En sevdiğim bahçem de odur.
Tepeden kuşbakışı Körfez görünürdü ve oldukça da büyüktü.
Ben o sıralar, Ankara’da üniversitedeydim. Ancak tatillerde gelirdim.
Rahmetli kardeşimle patlıcan, biber, kabak ve domates dikmiştik.
Patlıcanlar, kabaklar belimizi aşmıştı.
Her akşam mayo giyip sulamaya çıkardık.
Galiba bitkilerden çok birbirimizi sulardık.
Bol sulayınca patlıcanlar ve hele kabaklar bir gecede büyürlerdi.
Gerektiği kadar taptaze koparırdık.
Annem kimi zaman kabak çiçeği dolması yapardı. Yemiyeli kimbilir kaç yıl oldu….
Bugüne kadar tümüyle bana ait bir bahçem olmadı.
Mülkiyeti başkasına ait bahçeler, yeterince doyum vermiyor. Karışanı oluyor, yaptığını bozanı oluyor.
Bilmem bundan sonra bir bahçem olur mu?
İzmir’in içinde bahçe de kalmıyor.
Belki emeklilikte evi satarım. Gidip Foça’da ama Eski Foça’da, bahçesi kendisinden büyük, bir küçük ev alırım.
Ön tarafa sadece çiçek dikerim. Arka bahçeye ise patlıcan, biber falan…
Kuşkusuz Gencelli’ye termik santral kurulmaz da; Foça’ya bahçe kalırsa…
Cumhuriyet, 22 Aralık 1990;
Gazete Ege, 11 Ağustos 1997